นักวิทยาศาสตร์รายงานวันที่ 15 กรกฎาคม ที่ Natureตั้งแต่การเดินเรือไปจนถึงการวิ่ง Michael Hausser นักประสาทวิทยาแห่ง University College London กล่าวว่า “เซลล์ความเร็ว” เหล่านี้อาจเป็นส่วนที่ขาดหายไปในการทำความเข้าใจว่าสัตว์และผู้คนนำทางโลกอย่างไรก่อนหน้านี้นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบกลุ่มเซลล์สมองที่ช่วยให้สัตว์คำนวณตำแหน่งของมันในอวกาศได้อย่างต่อเนื่อง ผลงานที่นำไปสู่รางวัลโนเบลเมื่อปีที่แล้ว ( SN Online: 10/6/14 ) แต่ไม่มีข้อมูลว่าสัตว์เคลื่อนที่เร็วแค่ไหน การคำนวณนั้นก็ไม่สมบูรณ์ “ด้วยการค้นพบนี้ ตอนนี้เรามีส่วนผสมของเซลล์ทั้งหมดที่เราต้องการ” เพื่ออธิบายว่าแผนที่ภายในถูกวาดขึ้นอย่างไร Hausser กล่าว
เจฟฟรีย์ โทบ์ นักประสาทวิทยาแห่งวิทยาลัยดาร์ตมัธกล่าวว่า
การนำทางผ่านสิ่งแวดล้อมมีความสำคัญและเป็นพื้นฐานที่คนส่วนใหญ่มองข้ามไป หากไม่มีแผนที่ภายในที่น่าเชื่อถือ ผู้คนจะไม่มีวันพบรถที่จอดอยู่ สัตว์จะได้รับผลที่เลวร้ายยิ่งกว่า “ถ้าสัตว์ตัวเล็กหันไปทางที่ผิดหรือไปผิดทาง มันจะเป็นเนื้อตายเร็วมาก” เขากล่าว
เซลล์ความเร็วถูกพบในสมองของหนูขณะที่พวกมันเดินหรือวิ่งไปตามทางยาว 4 เมตรในรถที่ไม่มีก้นเหว เช่นเดียวกับ Fred Flintstone หนู “ขับรถ” โดยขยับอุ้งเท้า แต่นักวิจัยกำหนดจังหวะ ขณะที่หนูเคลื่อนที่ อิเล็กโทรดจะรับสัญญาณจากเซลล์ประสาทในเยื่อหุ้มสมองชั้นนอกของหนู ซึ่งเป็นบริเวณสมองที่ทราบว่ามีความสำคัญต่อการนำทาง
เมื่อหนูเปลี่ยนไปเป็นพิกัดเกิน เซลล์ประสาทบางส่วนก็ทำเช่นกัน Edvard Moser จากมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งนอร์เวย์ในเมือง Trondheim และเพื่อนร่วมงานพบว่า ในการทดลอง
หนึ่ง นักวิจัยได้สลับหนูระหว่างความเร็วสี่ความเร็วบนลู่วิ่ง
จากการเดินช้าๆ ที่ 7 เซนติเมตรต่อวินาที เป็นการเขย่าเบา ๆ ที่ 28 เซนติเมตรต่อวินาที เซลล์ความเร็วรักษาความเร็ว
โดยส่งสัญญาณออกไปมากขึ้นด้วยความเร็วที่เร็วขึ้น และน้อยลงที่ความเร็วที่ช้าลง
เซลล์ความเร็วทำงานได้ดีพอๆ กันนอกลู่วิ่ง โดยติดตามความรวดเร็วในขณะที่หนูค้นหาเศษช็อกโกแลตในเปลือกสองแบบที่แตกต่างกัน เซลล์สามารถทำงานในความมืดได้เช่นกัน ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าเซลล์เป็นมาตรวัดความเร็วอเนกประสงค์ที่สามารถเข้ารหัสความเร็วได้ในทุกสถานการณ์
เซลล์ความเร็วประกอบขึ้นประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ของเซลล์ทั้งหมดในเยื่อหุ้มสมอง entorhinal ซึ่งเป็นที่เก็บเซลล์กริดที่สร้างแผนที่ไว้ด้วย ดูเหมือนว่าเซลล์ความเร็วจะแตกต่างจากเซลล์กริดซึ่งการค้นพบนี้นำไปสู่รางวัลโนเบลสำหรับโมเซอร์และภรรยาของเขา เมย์-บริตต์ โมเซอร์ ผู้เขียนร่วมของการศึกษาครั้งใหม่นี้ ความแตกต่างดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าสมองมีเซ็นเซอร์วัดความเร็วโดยเฉพาะ Edvard Moser กล่าว
ยังไม่ชัดเจนว่าเซลล์ตัดสินความเร็วอย่างไร การได้เห็นทิวทัศน์ที่บินผ่านอาจไม่ใช่สัญญาณที่สำคัญที่สุด เนื่องจากเซลล์สามารถทำงานในความมืดได้ Edvard Moser กล่าว สัญญาณหลักอาจมาจากกล้ามเนื้อแทน นั่นหมายความว่าเซลล์ความเร็วอาจไม่ทำงานสำหรับหนูที่อุ้มอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคนหรือนั่งรถไฟเร็ว
เมื่อเซลล์ได้รับการระบุแล้ว นักวิทยาศาสตร์สามารถเริ่มล้อเลียนว่าเซลล์ความเร็วมีปฏิสัมพันธ์กับเซลล์กริดและตัวนำทางอื่นๆ ในสมองอย่างไร เช่น เซลล์ที่ตรวจจับเส้นขอบและวิธีที่ศีรษะชี้ไป Edvard Moser กล่าว
credit : vosoriginesyourroots.com womenshealthdirectory.net cheapcustomhats.net proyectoscpc.net horizoninfosys.org 21stcenturybackcare.com monalbumphotos.net taboocartoons.net greensys2013.org coachfactoryoutletstoreco.com
